చెదిరిన కల

కాస్తో కూస్తో ఎదిగిన మెదల్లప్పుడు
ఎదురు పడ్డం అనుకుంటా,
అంతలోనే ఎంతలా కలిసిపోయామో ?
వెలివేయబడ్డ ఊరు
నువ్వు నడిచొచ్చిన బురద రోడ్డు
నీకు గుర్తుందా మిత్రమా ?
నీ ప్రతీ మాట గుండెల్లో పాతుకు పోయింది.
ఎన్ని కళలు కన్నాం మిత్రమా ?
ఎండిపోయిన కలేబరాలకు
ప్రాణం నింపుదామని.
ఎన్నిసార్లు కన్నీరోలికించాం మిత్రమా
కష్టాల కడలిని ఈదుకుంటూ,
నాకోసం నువ్వ్వు నీకోసం నేనని.
గుండె రగిలే కదా
ఉద్యమం లో ఉప్పెనలా దూకింది
రగిలే గుండె పగిలే కదా
మనం ప్రజల పక్షాన నిలవాలనుకున్నది
అందుకేగా ఆర్దికంగా నిలదొక్కుకొని
అందరినీ ఆదరిద్దాం అనుకున్నాం.
పై పై కి ఎగిరి పంజరం లో చిక్కిన
పక్షులను కాపాడాలనుకున్నం.
బడా భవనాలు
బహుళ జాతి కంపినీ ల మాయలు
ఆరంకెల నోట్ల కట్టలు
నోటికి కరిపించుకుని
కనిపించకుండా ఎగిరిపోయావా మిత్రమా ??
ఎదగడానికి ఎవరన్నా
చెయ్యి అందిస్తే బాగుండు అనుకునేవాళ్ళం గా ,
అప్పుడిద్దరమూ అసహయులమే
ఆ క్షణమే మొదలెట్టా
ఒక్క చెయ్యి కోసం కాదు
మనలాంటి వాళ్ళ కొసం
పదివేల చేతులు అందించడానికి
గట్టు చుట్టూ అక్షరాల విత్తనాలు నాటడాన్ని .
మిత్రమా నిజమె నువ్వన్నట్టు
చేతన్ లా ప్రేమ కథలు రాసి డబ్బు చేస్కోడం నాకు రాదు.
బొగ్గు పొరల్లో రక్తపు మరకలు అంటిన వాణ్ని కదా
తెగిన పోగు ను వెదికి ముడేసే నేను,
 తోలు డప్పు అగ్గి కపేది నువ్వు,
 కన్నీటి సాల్లల్లో కలుపు పీకిన వాళ్ళ
 చేతులు కవ్వించే కథలల్లగలవా చెప్పు.
మిత్రమా వెలివేయ బడ్డ ఊరు అట్లానే ఉంది
నడిచిన బురద రోడ్డూ ఉంది.
అక్కడ లేనిదల్లా
 ప్రవహించే రక్తంతో
 పైసల ప్రవాహంలోకొట్టుకుపోయిన
మనంమాత్రమే మిత్రమా...