నేను మీ అందరికి ఒక కథ చెప్తాను ...
కథ కి పేరు ఉండాలి కదా ...
ధ్యానం ... ధ్యానం వలన ఏకాగ్రత ...
ఏకాగ్రత అంటే చేస్తున్న పని మీద దృష్టి పెట్టడం . చేస్తున్న పని మీద కాకుండా మరి మనం ఇంకెక్కడ దృష్టి పెడుతున్నాం ?
ఆలోచనలపై , మెదడు కంటున్న కలలపైన ...
ఏంటి "నేను పెట్టిన గులాబీ మొక్క " అని చెప్పి మెదడు గురించి మాట్లాడుతున్నాడు అనుకుంటున్నారా ??
సరే ...
అది వర్షాకాలం . కాలేజీ లో అందమైన గులాబీ మొక్కకున్న పువ్వుని చూసి నాకు చాలా ముచ్చటేసింది . అమ రూం ముందున్న ఖాళి స్థలం లో ఈ మొక్క ని పెడితే బాగుండు అనిపించింది . ఆలోచనే తడవుగా ఒక కొమ్మని తిస్కోచ్చాను . అప్పటికే ఆ ఖాలీ స్థల;అం అంత పిచ్చి మొక్కలతో నిండి పోయింది . అందులో నేను ఒక మంచి స్థలం చూసి మొక్కని నాటాను . వర్ష కాలం కదా నీళ్ళు పట్టాల్సిన అవసరం కూడా లేదు .
తెల్లారి లేవడం ఆ మొక్కని చూడడమే చిగురించిందేమో అని , లేదు రెండో రోజు కూడా మూడో రోజు కి ఆ మొక్క ఇంకా పచ్చి గానే ఉంది . దాని చుట్టూ ఉన్న పిచ్చి చెట్లు చాలా ఎత్తు పెరిగాయి .
మాకు రూం ఇచ్చిన ముసలమ్మా ఒకసారి రూం చూద్దామని వచ్చింది . రూం ని శుబ్రంగా కడిగేసింది . చెత్తంతా ఎత్తింది . గుహలా ఉన్న మా రూం ని ఇల్లుల మార్చింది . మద్యాహ్నం కాలేజీ కి వెల్లొచ్చెసరికి రూం ముందున్న పిచ్చి చెట్లన్నింటిని పీకేసింది ... పీకేస్తుంటే ఓ మొక్క ముళ్ళు కుచ్చిందట ... అది నా గులాబీ మొక్కనే ... మిగిలిన మొక్కలని పీకేస్తూ వాటి వేర్లకున్న మట్టిని దులిపి ఆ పిచ్చి మొక్కలని బయట పడేస్తుంది .
నేను పెట్టిన గులాబీ మొక్క చిగురించలేదు మరణించలేదు కాని ... పిచ్చి మొక్కల్లనే ...
మొదట్లో నేను చెప్పిన మెదడుకి ఈ పిచ్చి మొక్కలకి సంబంధం ఉంది . మన మెదడు కూడా భూమి లాంటిదే . ఆ మెదడు పైన పిచ్చి ఆలోచనలు కూడా చాల మొలుస్తాయి . వాటి వాళ్ళ అంత గ ప్రయోజనం కూడా ఏమి ఉండదు , సారాన్ని తినడం తప్ప . మనం చేయాల్సిన పని కూడా గులాబీ మొక్క లాంటిదే . ఆ మొక్క కంటే ముందు ఆ పిచ్చి ఆలోచనలే వేగంగా విస్తరిస్తాయి . అందుకే నేను ఎంతో ప్రేమతో పెట్టిన నా గులాబీ మొక్క కి విలువ లేకుండా పోయింది పిచ్చి మొక్కల్లాగే ...
మల్లి ముసలమ్మా రావాలి నా మెదట్లో ఆలోచానలన్ని పీకి , వేర్లకున్న మట్టిని దులిపి బైట పడేయాలి . గుహల ఉన్న నా మనసుని గుడిలా మార్చాలి ...
అప్పుడే నా పనికి నా మొక్క కి విలువోస్తుంది . చిగురిస్తుంది .
అందమైన , సువాసనలు విరజిమ్మే మొగ్గ తొడుగుతుంది . పువ్వు గా మారి పరిమలిస్తుంది.
కథ కి పేరు ఉండాలి కదా ...
హా నేను చెప్పే కథ పేరు "నేను పెట్టిన గులాబీ మొక్క "
ధ్యానం ... ధ్యానం వలన ఏకాగ్రత ...
ఏకాగ్రత అంటే చేస్తున్న పని మీద దృష్టి పెట్టడం . చేస్తున్న పని మీద కాకుండా మరి మనం ఇంకెక్కడ దృష్టి పెడుతున్నాం ?
ఆలోచనలపై , మెదడు కంటున్న కలలపైన ...
ఏంటి "నేను పెట్టిన గులాబీ మొక్క " అని చెప్పి మెదడు గురించి మాట్లాడుతున్నాడు అనుకుంటున్నారా ??
సరే ...
అది వర్షాకాలం . కాలేజీ లో అందమైన గులాబీ మొక్కకున్న పువ్వుని చూసి నాకు చాలా ముచ్చటేసింది . అమ రూం ముందున్న ఖాళి స్థలం లో ఈ మొక్క ని పెడితే బాగుండు అనిపించింది . ఆలోచనే తడవుగా ఒక కొమ్మని తిస్కోచ్చాను . అప్పటికే ఆ ఖాలీ స్థల;అం అంత పిచ్చి మొక్కలతో నిండి పోయింది . అందులో నేను ఒక మంచి స్థలం చూసి మొక్కని నాటాను . వర్ష కాలం కదా నీళ్ళు పట్టాల్సిన అవసరం కూడా లేదు .
తెల్లారి లేవడం ఆ మొక్కని చూడడమే చిగురించిందేమో అని , లేదు రెండో రోజు కూడా మూడో రోజు కి ఆ మొక్క ఇంకా పచ్చి గానే ఉంది . దాని చుట్టూ ఉన్న పిచ్చి చెట్లు చాలా ఎత్తు పెరిగాయి .
మాకు రూం ఇచ్చిన ముసలమ్మా ఒకసారి రూం చూద్దామని వచ్చింది . రూం ని శుబ్రంగా కడిగేసింది . చెత్తంతా ఎత్తింది . గుహలా ఉన్న మా రూం ని ఇల్లుల మార్చింది . మద్యాహ్నం కాలేజీ కి వెల్లొచ్చెసరికి రూం ముందున్న పిచ్చి చెట్లన్నింటిని పీకేసింది ... పీకేస్తుంటే ఓ మొక్క ముళ్ళు కుచ్చిందట ... అది నా గులాబీ మొక్కనే ... మిగిలిన మొక్కలని పీకేస్తూ వాటి వేర్లకున్న మట్టిని దులిపి ఆ పిచ్చి మొక్కలని బయట పడేస్తుంది .
నేను పెట్టిన గులాబీ మొక్క చిగురించలేదు మరణించలేదు కాని ... పిచ్చి మొక్కల్లనే ...
మొదట్లో నేను చెప్పిన మెదడుకి ఈ పిచ్చి మొక్కలకి సంబంధం ఉంది . మన మెదడు కూడా భూమి లాంటిదే . ఆ మెదడు పైన పిచ్చి ఆలోచనలు కూడా చాల మొలుస్తాయి . వాటి వాళ్ళ అంత గ ప్రయోజనం కూడా ఏమి ఉండదు , సారాన్ని తినడం తప్ప . మనం చేయాల్సిన పని కూడా గులాబీ మొక్క లాంటిదే . ఆ మొక్క కంటే ముందు ఆ పిచ్చి ఆలోచనలే వేగంగా విస్తరిస్తాయి . అందుకే నేను ఎంతో ప్రేమతో పెట్టిన నా గులాబీ మొక్క కి విలువ లేకుండా పోయింది పిచ్చి మొక్కల్లాగే ...
మల్లి ముసలమ్మా రావాలి నా మెదట్లో ఆలోచానలన్ని పీకి , వేర్లకున్న మట్టిని దులిపి బైట పడేయాలి . గుహల ఉన్న నా మనసుని గుడిలా మార్చాలి ...
అప్పుడే నా పనికి నా మొక్క కి విలువోస్తుంది . చిగురిస్తుంది .
అందమైన , సువాసనలు విరజిమ్మే మొగ్గ తొడుగుతుంది . పువ్వు గా మారి పరిమలిస్తుంది.
